Joan van 3 jaar komt al een tijdje op je opvang. Steeds heeft hij builen en schrammen. Hij klimt overal op en valt overal af. Je stelt duidelijke grenzen, maar Joan luistert niet goed, als je even niet kijkt, klimt hij toch weer ergens op. Sowieso is hij erg druk en je krijgt de indruk dat hij weinig grenzen gewend is. Hij woont bij zijn vader en je bespreekt met hem de situatie. Vader ziet geen probleem: hij houdt van Joan, maar heeft geen tijd om steeds op Joan te letten en hem te corrigeren. Vader zegt dat hij vroeger zelf ook veel ongelukken had, maar dat het met hem ook goed gekomen is. Hij vindt dat Joan de ruimte moet hebben om te ontdekken.
Is hier sprake van verwaarlozing? In ieder geval is er sprake van een zorgelijke situatie: vader heeft weinig tijd voor Joan en biedt hem geen/ te weinig grenzen. Ook lijkt hij geen probleem te zien in de huidige situatie. Toch houdt hij ook van Joan …